Het XXXIVste zinnebeeld.
De gryze kindsheid.
De levenskracht, die in het kind
Noch zwak en teder zich bevind,
Eist veelerlei behulpzaamheden
Van leiband, loopstoel, en wat meer
Kan dienen, dat het kindje leer'
Op zyne voeten staan, en treeden.
Maar als men eens een' gryzaard zag,
Die in zyn' hoogbejaarden dag
Dus eerst het leven aan ging vangen,
En, als een kind in zynen stand,
Een' loopstoel noodig had, of band,
Tot stutsel voor zyn' zwakke gangen,
Verwondering zou 't hert verslaan,
En doen als opgetoogen staan.
Ik dacht eerst: dit is mogelijk een van de oudste afbeeldingen van een looprek voor ouderen. Maar bij nader toezien: hoe raakt deze man in of uit deze stoel? Dat zou een lenigheid vergen die een looprek overbodig maakt! De oplossing zit in de tekst zelf: ‘de grijze kindsheid’. Loopstoelen voor kinderen waren al bekend in de 16de eeuw en hier wordt het als symbool gebruikt voor ouderen die ‘kinds’ worden. Het betreft dus een allegorie van de ouderdom, zoals volgende afbeelding uit de 16de eeuw nog sprekender aangeeft.